Het is nu al zes jaar geleden dat we hier in Villeneuve sur Lot neerstreken. Wat gaat de tijd toch snel. Ik ben nu 72, dus al een aardig end op weg naar de eindstreep. Op het moment dat we in 2017 la Libaudié in de Aveyron verruilden voor La Bakénia in Villeneuve sur Lot kreeg ik mijn eerste verbrokkelde pensioen en een gedeeltelijke AOW. Gelukkig kunnen we die met de verhuur van onze twee gites wat aanvullen. Op la Libaudié hadden wij met de chambres d’hotes en mini camping onze handen vol aan gasten, maaltijden en terreinonderhoud en weinig tijd voor andere zaken. Met de verhuur van onze twee gites kunnen we het nu heel wat rustiger aan doen. Ik was zelfs bang in een zwart gat van leegte en niks doen te vallen. Dat viel reuze mee en ik pikte weer allerlei oude hobby’s op. Ik ben wel iemand die iets om handen moet hebben, liefst korte projectjes van een week of twee vind ik het leukst. Zo was ik een tijdje terug aan het lassen, heb ik een paar epoxy tafels gemaakt en een goudvissenvijver uitgegraven. Nadat ik even uitgeklust was, leek het me een leuk idee onze Franse avonturen voor het nageslacht op schrift te zetten. Ik besloot onze belevenissen in een verhalenbundel samen te voegen en noemde dit boekje met schrijfsels ‘Ça va, ça va’, refererend aan het begroetingsritueel van de Fransen.
Al doende ontdekte ik dat ik schrijven leuk vond. Ik vroeg me af hoe het zou zijn eens een echt boek te schrijven, een of andere spannende roman of een misdaadthriller. Maar ja, waar moet je het dan in hemelsnaam over hebben, hoe moet je beginnen?? Gaandeweg begon er zich toch een verhaal in mijn hoofd te vormen, uiteraard over een stel dat zou gaan emigreren naar Frankrijk, dat lag nu eenmaal dicht bij mijn hart. Ik heb toen een qwerty keyboard ter hand genomen, dat leek me handiger dan een pen en begon gewoon te schrijven. Als vanzelf vertrouwde ik een spannende plot aan m’n computer toe en merkte dat ik het enorm leuk vond, het je enorm bezighoudt en ook dat het geestelijk heel inspannend is, omdat je er haast de hele dag in je bovenkamer mee bezig bent.
Hoe kan ik de verhaallijn spannender maken, deze zin loopt niet lekker, hier klopt iets niet in de tijdlijn, ik moet toch wel een 300 pagina’s bij elkaar zien te krijgen en wat voor draai ga ik hieraan geven.
's Nachts eiste het ook zo z’n tol. Normaalgesproken word je midden in de nacht wel eens zomaar wakker. Meestal ben je met een kwartiertje weer terug in dromenland. Nu echter niet en lag ik vaak een uur of wat te piekeren over m’n boek. Soms gebeurde het me zelfs dat ik midden in de nacht ineens de perfecte volzin in mijn hoofd had zitten, ik dan maar opstond, mijn computer aanzette om mijn volzin vlug vast te leggen. Als ik dan toch bezig was, maakte ik het hele hoofdstuk maar meteen af! Toen het boek voltooid was, heb ik het eerst zelf tig keer doorgelezen om alle fouten eruit te halen.
Vrienden wilden mijn boek best graag proeflezen en corrigeren. Tot mijn verbazing was Iedereen heel enthousiast, maar oh, oh, oh, wat een fouten kwamen er weer bovendrijven. Ongelooflijk hoe je zelf telkens weer over je eigen fouten heen leest. Met name de interpunctie is een nachtmerrie.
“Hallo, Jan,” zei hij, “hoe is het nu met je?” om maar eens een voorbeeld te noemen. Eer je alle punten, comma’s, aanhalingstekens, vraagtekens, uitroeptekens op de goede plek hebt staan… Pfff!!
Op internet vond ik een uitgever boekscout.nl die het graag wilde uitgeven. Het is een Print On Demand uitgever, dus niet eentje die 1000 exemplaren drukt en die je dan zelf moet kopen of een deel daarvan. Deze uitgever drukt als er besteld wordt.
En nu is het dan zover en kan mijn romantische misdaadthriller ‘De moordvallei’ besteld worden.
Inmiddels, de smaak goed te pakken hebbende, heb ik een vervolg voltooid ‘Een pilletje van Rosa’.
Wil je mijn boek lezen? Je kunt het bestellen op www.demoordvallei.nl
